Beste pa & ma,
Gisteren zag ik een wolk die mij meteen deed denken aan jullie. Ik voelde weer een beetje heimwee naar boven komen, ik was aan het denken ‘zal deze brief ooit wel bij jullie terecht komen of komt die bij een wild vreemde die denkt dat hij zijn verloren kind weer heeft terug gevonden.' Ik schrok wakker toen mijn maag hard knorde. Een eindje verderop zag ik een grote kokosnoot hangen. ‘‘Eindelijk” dacht ik. “Eindelijk weer wat voedsel in mijn maag.” Maar toen ik naar de kokosnotenboom liep, zag ik een aap aankomen. Blijkbaar had hij de kokosnoot ook gezien. “En daar gaat mijn lunch.”
Veel mensen denken dat het op een onbewoond eiland rustig is en dat de zon altijd schijnt. Maar bij dit eiland is het juist precies het tegenovergestelde, want het regent hier de hele dag en de apen schreeuwen de hele tijd naar elkaar, ik begin nu zelfs al een beetje aaps te spreken of noem je het apiestaans? Mijn Nederlands gaat dus ook al achteruit.
’S avonds probeerde ik vissen te vangen, maar ik kan voor geen ene meter vissen dus er was 0,001% kans dat het vanavond wel zou lukken. Ik slaap in een zelf gebouwd hutje van takken en bladeren, hoewel de muren er één voor één uit vallen ben ik toch tevreden. Ik ga ’s nachts vroeg naar bed of misschien wel laat ik weet het niet, ik heb geen horloge om?! Zoals elke nacht word ik weer wakker door een muur die weer naar beneden valt en vannacht dus ook weer. Ik word ‘s ochtends wakker door de schreeuwende apen. Het is net als een wekker, maar in plaats van op snooze te drukken, gooi je stenen naar ze net zolang totdat ze een keer stil zijn en dan ben je alweer wakker genoeg om op te staan.
Mijn inkt is bijna op dus:”don’t forget me.”
Gisteren zag ik een wolk die mij meteen deed denken aan jullie. Ik voelde weer een beetje heimwee naar boven komen, ik was aan het denken ‘zal deze brief ooit wel bij jullie terecht komen of komt die bij een wild vreemde die denkt dat hij zijn verloren kind weer heeft terug gevonden.' Ik schrok wakker toen mijn maag hard knorde. Een eindje verderop zag ik een grote kokosnoot hangen. ‘‘Eindelijk” dacht ik. “Eindelijk weer wat voedsel in mijn maag.” Maar toen ik naar de kokosnotenboom liep, zag ik een aap aankomen. Blijkbaar had hij de kokosnoot ook gezien. “En daar gaat mijn lunch.”
Veel mensen denken dat het op een onbewoond eiland rustig is en dat de zon altijd schijnt. Maar bij dit eiland is het juist precies het tegenovergestelde, want het regent hier de hele dag en de apen schreeuwen de hele tijd naar elkaar, ik begin nu zelfs al een beetje aaps te spreken of noem je het apiestaans? Mijn Nederlands gaat dus ook al achteruit.
’S avonds probeerde ik vissen te vangen, maar ik kan voor geen ene meter vissen dus er was 0,001% kans dat het vanavond wel zou lukken. Ik slaap in een zelf gebouwd hutje van takken en bladeren, hoewel de muren er één voor één uit vallen ben ik toch tevreden. Ik ga ’s nachts vroeg naar bed of misschien wel laat ik weet het niet, ik heb geen horloge om?! Zoals elke nacht word ik weer wakker door een muur die weer naar beneden valt en vannacht dus ook weer. Ik word ‘s ochtends wakker door de schreeuwende apen. Het is net als een wekker, maar in plaats van op snooze te drukken, gooi je stenen naar ze net zolang totdat ze een keer stil zijn en dan ben je alweer wakker genoeg om op te staan.
Mijn inkt is bijna op dus:”don’t forget me.”